روند بحث ما درباره کفسازی بتنی به این شکل پیش رفت که در ابتدا بیان شد، دو نوع متد و روش برای اجرای عملیات کفسازی بتنی وجود دارد؛ روش اول که روشی مطمئن تر و سریع تر است، استفاده از پنل های بتنی پیش ساخته برای انجام کفسازی بتنی است. و روش دوم که معمولا در محل های وسیع تر انجام می شود، استفاده از روش بتن ریزی در محل پروژه می باشد.
در قدم بعدی به این نکته رسیدیم که اگر بخواهیم کفسازی بتنی را با شیوه دوم یعنی تولی و اجرای بتن در محل انجام دهیم چه مسیری باید پیمورده شود. در طی مقالاتی عنوان شد که قدم اول زیرسازی است. یعنی بستر زیرین که بر روی آن کفسازی بتنی انجام خواهد شد را به خوبی آمده کرده و تسطیح، یکدست سازی و فشرده سازی را انجام دهیم.
در گام بعدی لازم بود که نقاط تراز سطح با دوربین به دست آمده و مشخص شود و نقطه مبنا را با توجه به ملاحظات محیطی و به دستور مبنا برای تعیین نقطه ای که قرار است ارتفاع نهایی کار را مشخص کند، تعیین می کنیم. که همانطور که گفته شد به این نقطه benchmark گفته می شود.
اما در مزحله بعدی کفسازی بتنی همانطور که در نوشته قبلی نیز ذکر شد نوبت به آرماتور بندی و بافت میلگردها می رسد که ضرورت و چگونگی انجام این فرآیند را در نوشته “آرماتور بندی سطح کفسازی بتنی” بیان نمودیم. در این نوشته یک قدم جلوتر می رویم و آن این است که برای آنکه آرماتورهای اجرا شده در مرحله قبل بر روی سطح زیرینی که عملیات کفسازی بتنی را بر روی آن انجام خواهیم داد، نچسبد با به وسیله ای فاصله بین آن ها را رعایت کنیم.
برای ایجاد این فاصله از فاصله گذارها یا اسپیسرهای متناسبی استفاده می شود که اطلاعات بیشتر در مورد این فاصله گذارها (اسپیسرها) را می توانید از متخصصان هنزا جویا شوید. همچنین شما می توانید به صفحه کفسازی بتنی هنزا مراجعه کرده تا روند کار را به صورت عینی مشاهده نمایید.
بدون دیدگاه