همانطور که در جریان قرار گرفته اید در چند مقاله اخیر تمرکز ما بر روی آن وجه از کفسازی بتنی معطوف شده است که مربوط به شیوه اجرای در محل است. و همانطور که پیش تر هم گفته ایم یک روش دیگری برای انجام این کار وجود دارد که آن استفاده از پنل های پیش ساخته می باشد. و باید این مسئله را در نظر داشته باشید که هر کدام از این دو روش مزیت های خود را دارند و هر یک از این شیوه های کفسازی بتنی مربوط به شرایط خاصی می توانند باشند که بر اساس صلاحدید کارشناسان و مهندسان انتخاب می شود.
اگر که نوشته های ما را درباره کفسازی بتنی دنبال کرده باشید خواهید دید که برای انجام این عملیات به شیوه اجرا و بتن ریزی در محل باید مراحلی به ترتیب طی شود. که اولین مرحله همان طور که انتظار می رود برای انجام عملیات کفسازی بتنی این است که سطح زیرین رسیدگی شود، تمیز و مرتب شده، فشرده سازی شود و هم سطح گردد و مقاط تراز و بنچ مارک با موفقیت تعیین گردد تا بدانیم که سطح و ارتفاع نهایی این کار چه اندازه خواهد بود.
پس از آن نوبت به استفاده از میلگردهای فولادی می رسد که به ترتیبی که در نوشته “آرماتور بندی سطح کفسازی بتنی” عنوان شد، آن ها را به صورت شبکه از میلگردها، آرماتور بندی می کنیم تا تمامی سطحی که قصد انجام این عملیات را داریم، بپوشاند. در این مرحله هر چقدر که ظرافت به خرج داده و با دقت کاملی بتوانیم آرماتور فولادی را به نسبت مساوی در تمام سطح اجرا کنیم، فواید آن را بعد از بتن ریزی خواهیم دید. و مقاومت کفسازی بتنی در تمام سطح آن یکنواخت و به یک اندازه خواهد بود.
اما لازم است که آرماتور بندی با سطح و بستری که بر روی آن اعمال می شود فاصله داشته باشد. یعنی به گونه ای نباشد که میلگردهای فولادی به کف طمین بچسبند. چرا که قرار است این ها نقش مسلح کننده را در کفسازی بتنی ایفا کنند و به این منظور لازم است که در بین بتن وجود داشته باشند. اما اگر به سطح و کف بچسبند دیگر میلگردهای فولادی در بتن حجم کفسازی بتنی قرار ندارند و از مزیت تقویت و تسلیح بتن در کفسازی بتنی محروم خواهیم شد.
برای رسیدن به این مقصود از بعضی ابزارهای استفاده می کند که کار این ابزارها در عملیات کفسازی بتنی این است که فاصله میلگردهای فولادی آرماتوربندی شده را با کف حفظ کنند و به این ترتیب بتوانند ما را به همان هدفی که داشتیم یعنی استفاده از میلگردهای فولادی برای تقویت و تسلیح بتن در این سازه برسانند. به این ابزارها اصطلاحا اسپیسر گفته می شود که به معنی فاصله گذار می باشد. و ما در مقاله “نصب اسپیسر در کفسازی بتنی” مقداری درباره آن ها سخن گفتیم.
حتما برای انجام کفسازی بتنی به شیوه بتن ریزی در محل مقالات هنزا را در این باره مطالعه نمایید. ما در این نوشته ها سعیمان بر این است که تمام ریزه کاری ها و جوانب مختلف کار را از نگاه و منظر کارشناسان و متخصصان هنزا بررسی کنیم تا مخاطبان عزیزی که مراجعه کرده و مطالب را دنبال می کنند بتوانند یک دید خوب و کلی نسبت به کفسازی بتنی پیدا کنند که بتواند در جریان عمل و کار آن ها را کمک کند و یا اگر به عنوان مالک یک پروژه فعالیت می کنند، آشنایی کلی با بحث کفسازی بتنی و جزئیات آن داشته باشند.
اما پس از آنکه در روند و مراجل کفسازی بتنی، آرماتوربندی صورت گرفت و اسپیسرها نیز در محل های مشخصی بر روی میلگردها به کار بسته شد، نوبت به مرحله بعدی می رسد. این مرحله عبارت است از قالب بندی سطح. یعنی تمام سطحی که میلگردها و آرماتورها حضور دارند و قرار است که این سازه در آنجا پیاده شود در ابعاد و اندازه های مشخصی قالب بندی شود. تا به این ترتیب بتنی که در هر قالب ریخته می شود را بتوانیم کنترل کنیم که حفظ یکنواختی و انسجام کفسازی بتنی را برای ما فراهم کند.
اما چرا در روند انجام کفسازی بتنی نیاز به قالب بندی سطح داریم. قالب بندی سطح به این معنا است که کل مساحتی را که باید مورد عملیات کفسازی بتنی قرار بگیرد می توانیم به چند سطح تقسیم کرده و هر سطح را توسط قالبی از سطوح دیگر جدا کنیم تا به این ترتیب بتوانیم چند سطح یکنواخت داشته باشیم که هر یک جدا گانه قالب بندی شده است و وقتی بتن ریزی صورت می گیرد بتوانیم ارتفاع بتن ریزی را در هر قالب تنظیک کنیم و علاوه بر آن مانع خروج بتن از اطراف یک قالب شویم.
این کار باعث می شود که بتن به بیرون از محوطه ای که قصد کفسازی بتنی در آن را داریم به خارج مشت و نفوذ نکند و تنها همان سطح مورد کفسازی بتنی واقع شود. مزیت های قالب بندی را می توانید در گفتگو با متخصصان هنزا نیز جویا شوید. البته دیدن صفحه کفسازی بتنی هنزا را از دست ندهید.
بدون دیدگاه