جی اف آر سی همان بتن مسلح به الیاف شیشه می باشد که به اختصار جی آر سی نیز گفته می شود. فایبر گلاس به کار رفته در جی اف آر سی به مستحکم تر شدن این ترکیب منحصر به فرد کمک می کند. الیاف دارای مقاومت قلیایی مانند عضوهایی عمل می کنند که بارهای کششی اصلی را تحمل می کنند در حالی که پلیمر و ماتریکس بتن سبب اتصال و چسبیدن فیبرها به همدیگر می شوند و این امر کمک می کند که بار وارده به جی اف آر سی از یک الیاف به الیاف دیگر منتقل شود.
بدون فیبرها بتن جی اف آر سی مقاومت خود را نخواهد داشتو در معرض بیشتری برای ترک برداشتن و شکست خواهد داشت. در مقاله “نقش پلیمر در جی اف آر سی” به طور مفصل تر به نقش پلیمرها در جی اف آر سی پرداختیم.
درک چگونگی توزیع و شبکه پیچیده الیاف در جی اف آر سی خود مقوله مفصلی است که با فهم آن متوجه می شویم الیاف چطور باعث افزایش کارکردهای بتن جی اف آر سی می شوند. (به نوشته “برخی از قابلیت های جی اف آر سی” مراجعه کنید). در ادامه به نحوه ساخت و پرداخت جی اف آر سی خواهیم پرداخت که معمولا از دو شیوه و متد برای این منظور استفاده می شود. که عبارتند از روش اسپری کردن و روش پیش اختلاط و روش سوم که تلفیق این هر دو می باشد.
روش اسپری کردن
روش اسپری کردن در ساخت جی اف آر سی بسیار مشابه روش تولید بتن فشرده است که با اسپری کردن بتن سیال به فرم اصلی بتن به دست می آید. در این روش از یک تفنگ اسپری مخصوص برای پاشش مخلوط بتن سیال استفاده می شود. این تفنگ می تواند در همان زمان اسپری کردن رشته های طولانی الیاف را از قرقره گرفته و آن ها را به تکه های کوچک برش داده و به شمت بتن بپاشد. هر چند شیوه اسپری کردن الیاف با توجه به اندازه های یکسان الیاف و نوزیع یکپارچه آن باعث تولید بتن جی اف آر سی با کیفیت و مقاومت بسیار بالا می شود اما هزینه خرید تجهیزات آن گران است.
روش پیش اختلاط
در روش پیش اختلاط، الیاف کوچکتر در بتن سیال نخلوط می شوند که سپس بر قالب بتنی ریخته و یا اسپری می شود. تفنگ های اسپری در روش پیش اختلاط نیاز به ابزار برش الیاف ندارند، اما با این وجود باز هم ابزاری گران قیمت هستند. به دلایلی که گفته شد بتن جی اف آر سی به دست آمده از روش پیش اختلاط دارای مقاومت و استحکام کمتری نسبت به جی اف آر سی حاصل از روش اسپری می باشد. به دلیل اینکه الیاف و فیبرها دارای اندازه های مختلف هستند و مانند روش اسپری به طور یکنواخت در سطح بتن توزیع نشده اند.
روش ترکیبی
روش و انتخاب نهایی در ساخت جی اف آر سی این است که از شیوه تلفیقی بهره ببریم. در این شیوه از یک اسلحه ارزان قیفی برای اعمال پوشش سطح بتن استفاده می کنیم که مخلوط را به دنبال آن با کیسه دستی یا به صورت ریختن بر روی سطح قالب انجام خواهیم داد. یک لایه رویی بدون فیبر بر روی بتن اسپری می کنیم در حالی که مخلوط بتن الیافی را بر روی قالب بتن به صورت دستی می ریزیم. این عملی راهکاری شدنی در تولید جی اف آر سی است اما باید نهایت دقت را در آن به خرج داد که رویه اسپری شده و بتن مخلوط شده دارای درجه غلظت، ثبات و آرایش مشابهی باشند.
در میان روش های گفته شده در تولید جی اف آر سی روش آخر که به روش هیبریدی معروف است، بیش از دو روش دیگر کاربرد دارد.
در ادامه به برخی از مشخصات جی اف آر سی خواهیم پرداخت که آگاهی از آن ضروری است.
– جی اف آر سی اولین بار در سال 1940 در ساخته شد ولی تولید انبوه آن در سال 1970 آغاز شد.
– با توجه به میزان شن و ماسه، سیمان، پلیمر و الیاف و سایر افزودنی هایی که در ترکیب جی اف آر سی وجود دارد و در مقاله “مواد ترکیبی در جی آر سی” نیز به آن پرداختیم، هر چه ضخامت پنل های تولیدی جی آر سی بیشتر شود، هزینه تمام شده تولیدی و همچنین هزینه خرید آن نیز افزایش می یابد. برای آشنایی با پنل های جی آر سی و ابعاد و طرح های مختلف آن می توانید به صفحه جی اف آر سی هنزا مراجعه کنید. یا با کارشناسان محصولات هنزا تماس بگیرید.
– همانطور که در مورد بتن معمولی و بتن اکسپوز صدق می کند درباره جی ار سی نیز صادق است که می تواند با تزئینات و آرایش ها و دکوراسیون های مختلف هنری همساز و منطبق شود. از جمله رنگ آمیزی های اسیدی، استفاده از رنگدانه ها به طور کامل در آن، استفاده از ذره ها و اشیای دکوراتیو در آن (همانطور که در بتن اکسپوز نیز این کار انجام می شود) و می توان آن را به حالت رگه دار و موجی طراحی کرد.
همچنین می توان روی پنل های جی آر سی حکاکی کرد، آن ها را جلا داد، سطح آن را سند بلاست و یا شابلون کاری کرد. هر کار هنری که تصور کنید می توانید با پنل های جی آر سی انجام دهید. به همین دلیل جی اف آر سی یک انتخاب عالی برای نماهای دکوراتیو خلاقانه و عناصر سه بعدی می باشد.
بدون دیدگاه