زمانی که هنبیک هنوز نوآوریهای خویش را در زمینه سازه ها می آزمود، شخصی بنام آناتول د بودو که یک کارمند اداری شاغل در زمینه حفاظت یادمانهای تاریخی و شاگرد هانری لابروست و اوژن – امانوئل ویوله – لو- دوک بود ، کار برروی نخستین کلیسای بتنی یعنی سن ژان دُ مون مارتر را در پاریس (۱۹۰۲-۱۸۹۴)آغاز کرد . در این بنا تمام عناصر باربر از جمله تویزه های طاقها از بتن اکسپوز مسلح Exposed concrete نمایان بودند. اما تنها جنبه متهورانه این ساختمان کاربرد مصالحی جدید و (حرمت شکن ) در ساختن بنایی کلیسایی و مذهبی بود، سبک این بنا تعدیلی از سبک نو- گوتیک براساس افکار روشنفکرانه بود.

اگوست پره ، معمار، مهندس و فرزند یک بنا نخستین فردی بود که چه در بیان معماری و چه در طراحی های متناسب با بتن اکسپوز مسلح،Exposed concrete به فرم های جدید دست یافت . وی در سال ۱۹۰۲ و ۱۹۰۳ یک ساختمان آپارتمانی را در خیابان فرانکلین پارس بنا کرد که در آن نظام عناصر افقی و عمودی، شکل اسکلتی ساختمان را به طور موجز منعکس می کند.

طرح این ساختمان از نوع آگاهی و معنایی عمیق برخوردار بود که هنوز هم به همان میزان  جالب توجه است. قالب ظریف بتنی با سطوح پر شده داخلیشان، در قسمت حاشیه با کاشیهایی که دارای نقوش گیاهی هستند، کاشیکاری شده اند. نمایی پرتحرک و دارای پیش آمدگیها و رو رفتگیها، شش طبقه بلند که به آزادگی صعود می کند و سپس کمی عقب می نشیند تا یک ابرسازه سبک و بی وزن پدید آید. به نظر می رسد که طبقه همکف تماما در یک محیط شیشه  ای مستحیل شده است. سقف مسطح این بنا نیز از نمونه های اولیه باغچه پشت بام است  کاهش واحدهای باربر عمودی در داخل ساختمان، تنوع پلان را ممکن ساخته است و در نتیجه  هر طبقه متفاوت با طبقه دیگر طراحی شده است . بسیاری از ویژگی هایی که بعدها توسط میس وان در روهه و لوکوربوزیه ( که مدتی شاگرد پره بود ) به کار گرفته شدند، برای نخستین بار در این بناها به کار رفتند.

• تهیه شده در واحد R&D هنزا