با رشد صنعت ساختمانی دیگر معماران و طراحانی که در کار طراحی و ساخت نماهای ساختمانی هستند، دست بسته ای در این زمینه ندارند. به این معنا که گزینه های محدودی در اختیار ندارند و به راحتی این امکان برایشان فراهم است که بتوانند با بهره مندی از مصالح ساختانی نوظهور ومتنوع نماهایی گوناگون را طراحی کرده و به دارندگان و مالکان ساختمان ها ارائه دهد. از جمله این مصالح بتن اکسپوز می باشد.
تفاوت بتن اکسپوز با برخی دیگر از نماسازها
شاید برخی از مصالح ساختمانی که در شکل دهی نمای ساختمان از آن ها استفاده می شود تنها برای برخی از انواع سازه ها مناسب باشند. مثلا عموما نماهای شیشه ای برای ساختمان های بسیار مرتفع استفاده می شود. و یا مثلا نمای آجر دکوراتیو را می بینیم که برای ساختمان های کم ارتفاع استفاده می کنند. اما از جمله ویژگی های بتن اکسپوز آن است که هم در ساخت نمای سازه های غول پیکر، مرتفع و بزرگ و هم در ساخت نمای ساختمان های کوچک می توان از آن استفاده کرد.
در تصاویری که در صفحه بتن اکسپوز هنزا ارائه شده است، اگر مراجعه کنید می توانید این تنوع را مشاهده نمایید. و خواهید دید که ساختان ها، مجتمع ها و آپراتمان هایی که در سایز و ابعاد مختلفی هستند را می توان با بتن اکسپوز نماکاری نمود. اما در نوشته “چگونه بتن اکسپوز را برای سازه های چند طبقه به کار بریم؟” به پرسشی در این رابطه پرداختیم و آن اینکه اگر بتن اکسپوز را بخواهیم برای ساختمان های با تعداد طبقات بالا استفاده نماییم از چه شیوه ای بهتر است بهره ببریم.
دلیل این سوال آن است که بتن اکسپوز را به چند روش می توان برای نصب بر روی دیوار نمای ساختمان به کار گرفت که دو روش اصلی را که قبلا نیز به آن اشاره کردمی دوباره در اینجا متذکر می شویم.
- روش خشک: که در آن عمدتا از روش ها و ابزار مکانیکی برای اتصال بتن اکسپوز به نما استفاده می شود.
- روش تر: که این روش را برای اتصال پنل های بتن اکسپوز به دیوار با استفاده از ملات و دوغاب به کار می برند.
سعی ما بر این بود که بتوانیم از هر دو روش در سازه های مختلف و هر کدام به تناسب اقتضائاتی که محیط ساختمانی دارد و همچنین تناسبی که روش های استفاده با ابعاد و اندازه های آن ساختمان دارد استفاده کنیم. مقصور اینکه هرروشی فواید و مزیت های خود را دارد و این گونه نیست که تصور کنیم یکی از روش ها را به طور کلی باید در ایجاد نمای بتن اکسپوز کنار زد.
زیرسازی فلزی
در این نوشته به یکی از شیوه های خشک در نصب بتن اکسپوز می پردازیم که استفده از زیرسازی فلزی است که بتوانیم با این کار قطعات و تایل های بتن اکسپوز را با استفاده از پیچ و نبشی به دیوار متصل کنیم. برای این کار مراحلی وجود دارد.
- در مرحله اول از پروفیل های فلزی استفاده می شود که این پروفیل ها در فاصله ای حدود هشتاد الی صد و بیست سانتی متر از یکدیگر نصب می شوند.
- در این مرحله پروفیل های افقی بر روی پروفیل های عمودی که قبلا نصب شده، جاگذاری شده و جوش داده می شود. اما برای تنظیم محل این پروفیل های افقی باید به یراقی که در پشت تایل های بتن امسپوز نصب می شود دقت گردد.
- در مرحله بعدی به سراغ پنل های بتن اکسپوز می رویم. چرا که باید در قسمت پشت هر قطعه بتن اکسپوز یراق فلزی که درابعاد ده در ده می باشد، نصب شود که بر روی آن یک مهره متصل است.
- باید دقت کنید که فاصله محور به محور (آکس به آکس) پروفیل های افقی که در مرحله قبل نصب می شود با فاصله محور به محور مهره های نصب شده پشت پنل های بتن اکسپوز برابر باشد.
- در مرحله بعد از نصب بتن اکسپوز از یک نبشی و پیچ استفاده می شود که بتوانیم قعه بتن اکسپوز را بر روی پروفیل های جوش داده شده محکم کنیم.
- نبشی استفاده شده در واقعه کار اتصال را انجام می دهد. چرا که با پیچ به مهره های جاگذاری شده بر روی پشت تایل های بتن اکسپوز متصل می شود و از طرف دیگر بر روی پروفیل های افقی جوش داده شده به پروفیل های عمودی متصل می شود. و این اتصال نیز از طریق جوشکاری برقرار می شود.
مزایای این روش نصب
از جمله مزیت های این روش نصب آن است که کار انجام شده بسیار ظریف و با دقت و تمیز است و نتیجه نهایی از دقت بالایی برخوردار است.
معایب این روش نصب
اگر بخواهیم نقصی را در این شیوه از نصب بتن اکسپوز بر شماریم شاید بتوان به جلو آمدگی نما اشاره کرد. به دلیل زیرکاری صورت گرفته حدود پانزده سانتی متر نمای بتن اکسپوز از دیوار اصلی جلوتر است که معمولا اشکالی ایجاد نمی کند ولی ممکن است در مواردی محدودیت های ساخت و فضا مانع از این تخاب این روش گردد.
برای آنکه بدانید ازستفاده از این روش می تواند برای نمای ساختمانی شما نتاسب باشد یا خیر بهتر است با متخصصان و معماران ما در هنزا تماس گرفته و مشورت نمایید.
بدون دیدگاه